#3 Lois Lowry: Dawca (tom 1)

Autor: Lois Lowry

Tytuł: Dawca

Cykl: Dawca

Tom: 1

Data wydania: 20 sierpnia 2014

Wydawnictwo: Galeria Książki

Liczba stron: 296

„Tutejsze życie jest bardzo uporządkowane, przewidywalne i bezbolesne. Takiego dokonali wyboru.”

O książce dopiero dowiedziałam się jak został nakręcony film, za co mi naprawdę wstyd. Jednakże najpierw postanowiłam przeczytać książkę i dopiero później zobaczyć jej ekranizację. No i okazało się, że to kolejna z wielu książek dystopijnych ;)

„Nie mamy odwagi, żeby pozwolić ludziom dokonywać własnych wyborów.”

Lois Lowry autorka książki "Dawca" stworzyła świat pozbawiony uczuć, emocji, koloru i wszystkiego co się z tym wiąże. Społeczeństwo pozbawione tego wszystkiego jest ”poukładane” wedle schematu. Nic się nie dzieje przypadkowo, nie ma miejsca na miłość, wszytko ma być tak jak zostało zaplanowane, po prostu nic nie może odbiegać od normy.

„Nie ból jest najgorszy w posiadaniu wspomnień, ale samotność. Wspomnieniami trzeba się dzielić.”

Specjalne wyprane kobiety zostają przydzielone do rodzenia dzieci. Dzieci, które zdają test trafiają do odpowiednich komórek. Rozwijają się, rosną, cały czas są obserwowane. Po ukończeniu odpowiedniego wieku dostają nowe zadania i zawody. Po prostu jest tu idealnie. W tym świecie nie ma konfliktów, rozwodów, niedomówień, wszyscy są równi. No tak idealnie..... ale ja bym tam nie chciała mieszkać. Dlaczego? Brał miłości, rodzice tak naprawdę nie kochają swoich dzieci, małżonków. Oni żyją tak jak im kazano, wedle schematu. Nie mają swojego zdania, swoich poglądów, marzeń. Zabrano im wszystko, a oni myślą, że tak ma być. No bo przecież nie ma niczego innego, to skąd mają wiedzieć.

„Lęk oznacza głębokie, mdlące poczucie, że za chwilę stanie się coś strasznego.”

Główny bohater Jonasz żyje w ”rodzinie”, która została mu przyporządkowana według wcześniejszych obserwacji. Jednak ma w sobie coś, co wyróżnia go od wszystkich. Podczas ceremonii wybrano go na Dawce. Razem z Jonaszem rozpoczynamy szkolenie u boku starca zwanego Dawcą Pamięci. Poznajemy rzeczy, które do tej pory Jonasz nigdy nie doświadczył . Poznajemy wszystko to co zostało im odebrane. Poznajemy przeszłość. Razem z Jonaszem odkrywamy, co tak naprawdę znaczy rozczarowanie, bo przecież każdy nawet najlepszy system ma swoje wady. Tak naprawdę nic nie jest idealne.

„-Dlaczego nie wszyscy je widzą? Dlaczego kolory znikły?
Dawca wzruszył ramionami.
- Takiego dokonaliśmy wyboru, postanowiliśmy 
przejść na jednakowość"

Bardzo podobała mi się wizja dystopii przedstawiona w książce. Brak pesymizmu, którego bardzo często spotykamy w tego typu książkach. Społeczeństwo nie zmaga się z chorobami, głodem, wojnami, bólem i cierpieniem. To wszystko zostało zabrane. Nikt o nic nie musi się martwić. Co więcej potrzeba? Życie idealne. Każdy chciałby żyć w takim społeczeństwie. Jednak wszystko to są tylko pozory. Macie porządek i ład, to oddajcie nam wolność. Wszyscy jesteście równi, przez co nie macie prawa do głosu, marzeń, uczuć, nie jesteście wyjątkowi. Wszyscy są tacy sami. Nie chcieliście wojny i nienawiści. To my wam zabierzemy rodzinę i miłość.